Geschreven door: Femke Wetzer- van Gils

Tussen het groen en een aantal autominuten van het mooie 'Dordt', in de Hoekse waard, tref ik Martijn. Niet op school uiteraard. Martijn is er wel. Live. De examenleerlingen hebben recht op onderwijs. Ideaal is anders, maar met de verbondenheid met zijn leerlingen zit het goed, dus hij maakt er het beste van. 

Martijn Kalkman, is werkzaam op het Hoeksch Lyceum, mentor van mavo/havo 1 en docent aardrijkskunde op het Hoeksch Lyceum, werkt daar steeds hard aan, verbondenheid is voor hem de manier om voldoening te halen uit zijn werk.
Dat betekent aansluiten bij de leerling, de actualiteit erbij halen en de relevantie van het vak laten zien. Kinderen raken.
Vanuit het basisonderwijs kwam Martijn in het voorgezet onderwijs terecht. Toevallig. De bedoeling was als docent economie, maar het werd Nederlands en aardrijkskunde en dat laatste bleek wel echt zijn ding, dus haalde hij zijn tweedegraads bevoegdheid.
“Ik heb gewoon ‘ja’ gezegd tegen deze functie, ik heb geen groot plan of een pad uitgestippeld, maar ik weet wel wat ik belangrijk vind, waar ik goed in ben en waar ik energie van krijg. Ik denk dat dit soms nog te weinig het geval is, waardoor mensen niet op de juiste plek terecht komen of de dingen doen waar ze goed in zijn. De doelgroep spreekt mij aan, de ontwikkeling die we samen doormaken, maar vooral de aandacht die wij hebben voor de leerlingen.”

Samen met de bouw besteden ze veel aandacht aan veiligheid en verbondenheid in de klas, aan de zaken die er écht toe doen.
“Natuurlijk heeft een leerling bij mij ook weleens een slechte dag, waarbij hij of zij zich in de groep niet gedraagt, zoals we met elkaar hebben afgesproken. Dat kan, ik vind de veiligheid van de groep daarin het allerbelangrijkste. Ik spreek leerlingen rustig aan, neem hun gedrag niet persoonlijk en daardoor kunnen we, al dan niet op een later tijdstip, op een goede en open manier met elkaar verder. Daar haal ik echt voldoening uit."

Leerlingen zijn overal, het vak aardrijkskunde ook. Wat maakt deze werkplek voor jou prettig?

Martijn: “Ik heb veel gezien, ook in het basisonderwijs. Verschillende wijken, doelgroepen, klassen, daar kan ik nu gebruik van maken. De vrijheid die ik ervaar om zowel lesgevend als ondersteunend bezig te zijn, bijvoorbeeld in een werkgroep voor voorlichting, communicatie en werving van basisschoolleerlingen, is voor mij een goede combinatie. Ik kan hier mijn ervaring gebruiken uit het basisonderwijs en ik merk dat dit gewaardeerd wordt. Daarnaast merk ik, meer dan in het basisonderwijs, dat ook de tijd waarin ik mijn werk doe, voor mij  belangrijk is. Ik ben er als het nodig is, maar ik heb ook ruimte nodig om mijn vak uit te voeren op de manier die ik passend vind. Dus ik wacht niet na lestijd in mijn klas tot er een collega langs loopt met een vraag. Nee, we werken heel efficiënt, vergaderen en overleggen als het nodig is, op afspraak. Dit gaat op basis van vertrouwen. Dus geen ‘Tijdkapitein’ zoals we dat weleens zeggen. Je doet je werk en dat doe je goed. Of je nu op school zit of thuis. We weten wat we aan elkaar hebben en de communicatie is heel transparant. Dus, vind je iets niet prettig? Dan spreek je dat uit. Net zoals ik dat doe met de leerlingen in de klas. Zonder dat het over de persoon gaat, het gaat altijd over jou als docent.”

Wat zeggen de collega's?

Verbondenheid en veiligheid binnen het klaslokaal zijn inderdaad belangrijke waarden op onze school, vooral nu zij op de proef gesteld worden in tijden zoals deze. Als docent ben je betrokken met je leerlingen en met je collega’s. Zoals Martijn ook aangeeft is de voldoening die je haalt een gevolg van de sfeer en het werken met mensen, niet alleen de cijfers en resultaten.
 
Wat ik zelf als heel erg belangrijk vind binnen het onderwijs, is de waardering van leerlingen richting hun docenten. Bij ons op school heerst er, zoals Martijn ook al benoemde, een gelijkwaardige communicatie. Als gedrag van een leerling mij niet bevalt dan spreek ik diegene erop aan, andersom mag en gebeurt dit uiteraard ook. Leerlingen moeten naast dat ze wat leren op school het ook naar hun zin hebben. Hopelijk denken leerlingen later positief over mij en mijn lessen terug.

Martijn: “Een professionele cultuur vind ik belangrijk. Geen onnodige koetjes en kalfjes. Dat komt misschien ook, omdat we een gemixt team hebben van zowel mannen en vrouwen, jong en oud. We zijn met 80 docenten. Er is altijd wel iemand waarmee je van gedachten kunt wisselen. Een groot team vind ik wel echt een voordeel. Je kunt de mensen opzoeken waar jij je goed bij voelt.
We doen wat nut heeft. We praten over wat ‘moet’ en vinden daarin een middenweg.
Dat geeft een voldaan gevoel. De communicatie bij ons op school, vind ik heel gelijkwaardig. We zijn hierdoor een betere school geworden. De sfeer is goed, mensen hebben passie voor hun vak, en we halen onze voldoening niet alleen uit de cijfers. Dat werkt, ook voor de cijfers.”

Momenteel heeft het Hoeksch Lyceum geen vacatures. Toch nieuwsgierig? Klik hier.

Geschreven door: Femke Wetzer- van Gils

Ik ben onder de indruk als ik parkeer voor het Vakcollege de Hef. Een prachtig gebouw met veel ramen blinkt mij tegemoet.
Binnen staat ‘De Hef’, een bekende brug in Rotterdam. Een brug naar de toekomst! Ik tref Ilham op de 1ste verdieping in haar klas.
“In 2017 stapte ik over naar het Vakcollege vanuit het basisonderwijs, waar ik vanaf 2001 heb gewerkt. Ik gaf al een aantal jaren les aan de bovenbouwgroepen en maakte verschillende veranderingen door waaronder die naar ‘O4NT (onderwijs voor nieuwe tijd). Dat was een hectische periode. Veel veranderingen werden in een korte tijd doorgevoerd. Doelgericht werken, onderwijs op maat, traditionele jaargroepen werden stamgroepen en lessen werden workshops waar kinderen zich voor konden inschrijven. Dit maakte mijn werk uitdagend, maar de werkdruk was hoog. Ik was vooral bezig met de inhoud en niet zozeer meer met de leerlingen.
Tijdens mijn werk in groep 8 had ik regelmatig contact met middelbare scholen en daardoor raakte ik enthousiast over het VMBO.”

Het VMBO heeft in Nederland niet altijd een goede naam. Wat maakte dat jij hier toch graag wilde werken?

Ilham:” VMBO leerlingen zijn meestal aanhankelijker dan leerlingen met een hoger niveau. Dit maakt mijn rol als docent, mentor, coach of leerlingcoördinator zinvoller. De kennis die de leerlingen op moeten doen komt voor mij niet altijd op de eerste plaats. Op de eerste plaats komt voor mij de relatie. Het gaat echt om de mens. Wat wil je leren en wat heb jij daarvoor nodig, dat is de vraag die ik aan mijn leerlingen stel. Ik heb veel geduld en ik voel me goed bij de uitdagingen die deze doelgroep soms heeft. Ik wilde meer tijd mét en vóór de leerling. En ik besloot binnen het Bestuur Openbaar Onderwijs Rotterdam de stap te wagen.
Zo kwam ik terecht op de Hef, ik  ben op het VMBO nog beter op mijn plaats dan ik dacht.
Mensen denken soms dat ik hier al jaren werk. Inmiddels werk ik sinds dit schooljaar behalve als docent ook als leerlingcoördinator, die combinatie vind ik super!
Overigens moest ik wel officieel op die functie solliciteren, dat vond ik wel een drempeltje, maar het voordeel is dat iedereen die deze functie ambieert, zo een gelijke kans krijgt om zichzelf te profileren.
De rol van leerlingcoördinator was ook echt iets dat uit het team kwam.  We merkten dat onze zorgcoördinator met de zorg voor al onze leerlingen tijd te kort had. De mentor heeft het overzicht over zijn mentorgroep als het om ontwikkeling gaat, maar miste een sparringpartner voor leerlingen die vastlopen. Daarom hebben we een leerlingcoördinator in het leven geroepen, dat is voor onze doelgroep echt nodig. Leerlingen moeten voelen dat je 100% voor ze gaat en staat. De leerlingen zijn niet altijd intrinsiek gemotiveerd en daar moet je tegen kunnen en mee om weten te gaan. De leerlingcoördinatoren gaan echt over de leerlingen die meer zorg nodig hebben, maar we richten ons op het pedagogische stuk. Zoals korte lijntjes met de ouders bij problemen, preventieve inzet bij te laat komen, warme overdracht en intakes voor nieuwe leerlingen en het coachen van collega`s binnen de afdeling.
Dat wij als team behoeftes aan mogen geven, vind ik erg prettig. Ik merk dat het MT vooral faciliteert en wij als docenten als groep professionals echt gezien worden.
Ik voel me op de Hef helemaal thuis. Iedereen mag en kan hier zichzelf zijn.
Ik heb mijn roeping weer gevonden!


www.rvcdehef.nl 

Door: Jessica van Strien
​
Ik spreek vandaag met Sandra Raasen. Ik ken Sandra al een tijdje als juf, mijn eigen kinderen zaten bij haar in de klas. Ik zag Sandra altijd als een super gemotiveerde leerkracht, die alles uit de kan haalt om kinderen optimaal te stimuleren.
Na haar besluit om naar een andere school te gaan, spreken we elkaar op de gang.

 “Tsja, ik zou hier echt niet zomaar weggaan, dit is zo’n fantastische school. We zijn als team bij het oprichten van deze school gaan kijken bij Kindcentrum Mondomijn in Helmond. Vanaf dat moment was ik verkocht. Ik heb altijd gedacht; Dáár zou ik ooit wel eens willen werken! Dus ja, toen daar een vacature vrij kwam ben ik daar meteen op ingegaan!”
Je snapt wel, voor hierwilikwerken.nu  MOEST ik daar toch wel het fijne van weten!
Mondomijn is een co-creatie vanuit opvang en onderwijs; ‘QLIQ primair onderwijs’ en ‘Wij zijn Jong’. Vanuit deze co-creatie is kindcentrum Mondomijn ontstaan.

Nadat Sandra een aantal weken gewerkt heeft bij Mondomijn, zoek ik haar op. Want hoe is het nu, zijn haar verwachtingen uitgekomen?

“Ja, het gaat heel goed met mij!” Zegt ze meteen als ik haar de vraag stel. “Ik kan hier echt mijn ei kwijt. Ik krijg veel vrijheid om mijn eigen richting te bepalen. Dat staat centraal binnen dit kindcentrum. Kinderen doen hun eigen onderzoek, ze ontdekken zelf, zo leer je het beste. Dat werkt ook zo voor mij als medewerker. Collega’s zeggen; gun jezelf een jaar om er helemaal in te komen, alles eigen te maken. Dat is prettig, ik ben echt weer opnieuw aan het leren. Ik word ook gecoacht; er is een stukje video-interactie begeleiding, niet om te beoordelen, maar om te kijken hoe ik erin sta, welk pad ik op kan gaan. Daar komen dan tips uit voor mij om aan te denken. Dat vind ik heel erg fijn, deze coaching wordt vanuit het kindcentrum geregeld. Er zijn mensen die extra opgeleid zijn om (nieuwe) collega’s te begeleiden.”

Bij Mondomijn staan medewerkers in de rij als er een vacature is. Wat maakt het werken hier nou zo anders?

“We werken intensief samen in Domijnen*. Ik ben verantwoordelijk voor het vakgebied kernconcepten. Kinderen zitten dus niet de hele dag bij dezelfde medewerker, maar zien meerdere experts op een bepaald vakgebied. Dat maakt het ook zo leuk, kinderen komen vanuit hun behoefte en eigen motivatie bij jou omdat ze bijvoorbeeld vooruit willen met hun project. Er wordt veel beeldend gewerkt, met grote werkstukken, collages en muurkranten waar informatie inzit. Zo blijft informatie ook nog eens beter hangen.
Het feit dat kinderen hier een hele grote autonomie hebben, eigen planningen maken, hun eigen route door de week heen bepalen; dát spreekt mij enorm aan! We gaan hier altijd uit van het positieve en de mogelijkheden van het kind. Er is altijd nog wel ergens een ingang te vinden, hoe klein ook, waarmee je een ander pad kan gaan bewandelen als het even niet lukt.
Afgelopen week hebben we een visieweek gehad, waarbij we met het team onze visie weer aanscherpen. Dit sloten we vrijdag af met een inspiratie-dag, waarbij ook iemand mee kwam kijken naar de inrichting van de ruimte. We hebben toen het hele Domijn weer anders ingedeeld, zodat inspirerende leerplekken voor de kinderen ontstaan.
Door het werken in Domijnen is het natuurlijk wel van essentieel belang dat er goed over kinderen overlegd wordt. Kinderen worden binnen het Domijn dagelijks besproken, er is heel veel overleg, zodat ze goed gevolgd kunnen worden. Hierdoor voelde ik me meteen ook in een warm bad terechtkomen. Je wordt meteen gehoord. Natuurlijk komt niet elk kind bij elk gesprek aan de orde, we spelen in op gebeurtenissen tijdens de dag. Het kan ook zijn dat de kindgesprekken eraan komen. Hier werken we niet met een rapport maar met een kindverslag. Alle kinderen komen hierdoor aan bod bij de gesprekken, we noemen dat dan een crunch.
Er zijn verschillende doorstroommomenten, waarbij kinderen dus door kunnen naar het volgende Domein. Als we als team denken dat een kind klaar is om door te stromen, gaan we in overleg met het kind en de ouders. Als we het samen eens zijn dan gaat dat gebeuren. Zo blijft de betrokkenheid hoog.
Wat me op valt is dat kinderen zich hier thuis voelen. Kinderen trekken hun schoenen uit bij de kapstokken. Niet zozeer om het lokaal netjes te houden. Ze zijn hier geaard en op hun plek, ze voelen zich er goed bij om, net zoals thuis, op hun sokken of sloffen rond te lopen. Kinderen hebben hier zelf een idee voor ingebracht. Net zoals het idee van mijndomijnhond ‘Jimmy’. Als kinderen verdriet hebben kunnen ze naar hem toe gaan, of als ze zin hebben om even te wandelen of knuffelen. Ook dit idee is door de kinderen ingebracht, en ik moet zeggen het werkt heel goed!”

Dat is precies wat ik ook ervaarde toen ik hier binnenliep. Niet alleen oogt het gebouw van buiten als een gewoon woonhuis, eenmaal binnen blijft dit zo. Het kindcentrum biedt continu inkijkjes in andere ruimten. De gangen zijn open, waardoor je over de muurtjes in het  onderliggende Domijn kijkt. Ook de ruimtes zijn open, je loopt door de ene ruimte heen, om weer bij de volgende te komen.
Na afloop loop ik met Sandra nog door een aantal ruimten heen. Wat een rijke leeromgeving biedt dit kindcentrum, met kunst en cultuur én zelfs een eigen sportcampus!
 Ik snap wel dat je hier graag wilt werken!
 
*Domijnen wordt binnen dit concept bewust met een lange ij geschreven. Voortkomend uit MonDomijn. De naam betekent ‘mijn plekje op de wereld’. Binnen het kindcentrum zie je dit terug op bordjes, aanduidingen voor ruimtes etc.
om te bewerken.

We kijken met veel plezier terug op het afgelopen half jaar Hierwilikwerken.nu. Deze zomer delen we onze inspiratie, opgehaald bij scholen. Meer horen over succesfactoren voor goed werkgeverschap? Neem contact met ons op!

​ Jessica van Strien en Femke Wetzer- van Gils.
​

Geschreven door: Femke

En dan ontmoet ik na jaren…. mijn meester van groep 4, Peter van der Waal. Nu inmiddels directeur van OBS de Mare in Rotterdam. Het gebouw stamt uit 1921, de school heeft ca. 850 leerlingen en 60 personeelsleden, veel personeelsleden werken hier al jaren.
OBS de Mare werkt vanuit het Montessori- beginsel ‘Leer mij het zelf te doen’.

Peter: "Onze school is best ‘vol’, de groepen zijn groot, maar mensen werken hier graag. Onze populatie is zeer gemêleerd en komt zelfs vanuit de dorpen rondom Rotterdam hier naar school. Dat heeft natuurlijk ook te maken met onze visie op onderwijs.
Toen ik hier kwam had ik geen ervaring met het Montessori- onderwijs. Ik heb mezelf bijgeschoold en ik was blij verrast, ik begreep meteen waarom mensen hier met zoveel voldoening werken."

Zorgt het werken met de Montessori-visie voor meer voldoening dan?
“Ik ben daar nu, na hier 3 jaar te mogen werken als directeur, zeer van overtuigd. Het vraagt wel een andere denkwijze van mensen. Er wordt veel meer gedacht vanuit een geheel en de zelfstandigheid van de leerlingen. Dit zorgt ook het gevoel van meer autonomie bij de leerkrachten.”

Op welke manier kunnen de leerkrachten op OBS de Mare autonoom zijn dan?
“De leerkrachten hebben veel invloed op de manier waarop ze het onderwijs inrichten. Thematisch conceptonderwijs met materialen die gericht zijn op samenwerken en zelfstandigheid in alle groepen.
Door te kijken naar het kind en zijn belangstellingen aan te voelen begrijpt de leerkracht wanneer het kind er aan toe is om iets nieuws te leren. Want leren het zelf te doen  betekent niet dat je het alleen moet doen. Het kind heeft een structuur nodig waarin hij wordt gezien en die hem richting geeft. Maria Montessori noemde dat ‘vrijheid in gebondenheid’
Omdat dit echt een onderwerp is dat het team verbindt hebben we besloten ons verder te verdiepen en een stukje vernieuwing aan ons onderwijs toe te voegen via een traject over vernieuwend Montessori- onderwijs.
De resultaten zijn nu al ontzettend mooi om te zien! Mensen krijgen weer nieuwe energie!
Tot een paar jaar geleden werd er ook geen gebruik gemaakt van bv. de Cito-toetsen.
We merkten in het huidige onderwijs dat het wel goed is om een aantal van deze toetsen af te nemen, ondersteunend aan ons onderwijs.
Sinds een aantal jaren werken we ook met het CITO LOVS. We willen de kinderen ook goed kunnen volgen en het LOVS geeft hier een stukje inzicht in waar het ‘goed gaat’ en waar we kinderen nog verder in moeten ontwikkelen. Daarnaast is er natuurlijk de dagelijkse observatie van de leerkracht die een compleet beeld geeft, samen met ‘meetbare’ gegevens over de ontwikkeling van het kind."

Zijn er nog andere zaken waaruit je kunt opmaken dat leerkrachten veel voldoening vinden in hun werk op deze school?
"Ja, er werken bij ons relatief nog veel mannen. Dit zorgt voor een goede mix in het personeel. Daarnaast hebben de mannen, hun eigen ‘mannenmiddag’ op vrijdag na schooltijd waarbij er een pijltje gegooid wordt.
Verder maken we echt gebruik van ieders talent, zo is bijvoorbeeld een van onze vakleerkrachten gymnastiek , ook leerkracht van een groep in de school.
Doordat we een redelijk grote school zijn en onderdeel van een groot bestuur is er ook voldoende ruimte om af te wisselen van school of van functie, ook dat zorgt voor voldoening. Mensen hebben het gevoel dat ze op alle vlakken kunnen ontwikkelen in het onderwijs. Door zelf regie te nemen, zoals Maria Montessori dat graag zag."

www.obsdemare.nl