Geschreven door: Marion Swinkels
 
Werkgeluk haalt Peter-Paul van Rooij uit veel aspecten die het onderwijs te bieden heeft. Dat maak ik al snel op uit het enthousiasme waarmee hij over zijn leerlingen, de school en de werkwijze van onderwijs, praat. Maar dat zijn grootste drijfveer ‘ontwikkeling’ is, verbaast me niet als ik hem beluister over zijn werkloopbaan.
​
Peter-Paul startte als werknemer bij een bank. Na 12 jaar ging hij voor eenzelfde periode als makelaar aan de slag. En in maart  2008 was daar het moment om een nieuwe weg in te slaan in het onderwijs. De 4 -jarige fulltime opleiding Docent economie aan Fontys hogeschool volgde hij en al na de eerste stagedag besefte hij, dat hij de juiste keuze had gemaakt. Ook bij het Hub van Doornecollege liep hij stage. Twee stagescholen boden hem een baan aan, toen hij zijn diploma op zak had, maar Peter Paul koos voor het college in Deurne. “Ik belandde in een warm bad”, vertelt de docent: “Iedereen staat voor elkaar klaar, alles is bespreekbaar en ik kan heel goed met mijn leidinggevende overweg. Ze laat alle collega’s in hun waarde en het personeel is dan ook heel  tevreden over haar werk, inzet en betrokkenheid. Met zo’n goede directie boft de school erg.”

Peter-Paul legt me uit hoe de leerlingen na twee jaren waarin ze veelal een regulier pakket krijgen aangeboden, een keuze maken uit één van de kerngroepen: Zorg, sport & welzijn, Techniek, HBR en MNO. Peter-Paul geeft economie-les aan basis en kaderleerlingen  HBR (Horeca, Bakkerij en recreatie)  en MNO (Multimedia, natuur & ondernemen).   “De leerlingen krijgen een planner aan het begin van de week waaraan ze zelfstandig werken. Ik geef een korte instructie van zo’n 20 minuten, en de leerling bepaalt vervolgens  zelf hoe hij hiermee aan de slag gaat binnen de (stilte) kathedraal (leerplein).” De docenten die steeds aanwezig zijn, helpen, sturen aan en leggen uit, waar nodig. “We hebben 3 jaar geleden het schoolse leren losgelaten en  de verantwoordelijkheid meer bij de kinderen gelegd. Dat werkt heel goed en positief”, aldus Peter-Paul. Bijkomend voordeel was dat in de coronatijd het online-werken heel vlug opgepikt werd. Met een online instructiemoment, konden de kinderen verder werken aan hun (digitale) planner. Aan het einde van de week moet deze ondertekend worden, zodat alles overzichtelijk en duidelijk is voor leraar én leerling.

Daarnaast geeft hij vol enthousiasme de praktijkgerichte vakken die horen bij  ‘dienstverlening en productie’. Voor dit VMBO-profiel haalde hij gaandeweg zijn papieren. Trots laat hij een filmpje zien waarin voor een landelijke campagne bij hem op school een promotie-filmpje voor D&P gemaakt werd.
 “Alle leerlingen in het vierde jaar maken een eigen ‘start-up’. Ze bedenken een product , maken hierbij een kraampje, website, foldertjes,  een logo, briefpapier, uitnodigingen, een filmpje,  een presentatie en dergelijke.  Álles rondom hun eigen bedacht en gemaakt ‘product’. Alle onderdelen waarin ze in de 4e examen moeten doen worden zo geoefend. Peter-Paul maakte een draaiboek (met criteria) waarin de ‘jonge ondernemers’ alles af kunnen vinken. “Geweldig om te zien hoe dingen ontstaan en vorm krijgen en omdat je aan je eigen product werkt is er een grote betrokkenheid”, verduidelijkt de docent.
Voor leerlingen is motivatie en betrokkenheid een voorwaarde om te leren, ondervindt Peter-Paul dagelijks. “Onze taak is  om ze in die modus te krijgen, want niet bij iedereen is dat zo vanzelfsprekend. We hebben schatten van kinderen maar sommigen hebben wel meer zorg nodig. Als je nagaat  waar ze vandaan komen of wat er thuis speelt of ooit gebeurd is, dan hebben ze naast onderwijs ook aandacht en zorg nodig. Met collega’s delen en bespreken we deze zorg. We steunen elkaar en springen bij waar nodig. Samen hebben we alles onder controle en hebben we een prachtige school met een geweldige sfeer.”

Meer informatie klik hier

Geschreven door: Marion Swinkels
​
Als er iemand bekend en vertrouwd is met Jenaplan-school de Driestam dan is dat wel
Joy van der Beek. In haar kinderjaren volgde ze zelf onderwijs aan deze school. Na het afronden van de Pedagogische academie kon ze vervolgens aan de slag in een eigen stamgroep. Na 3 jaar volgde een onderbreking van 3 jaar en nu is ze weer voor het derde jaar terug op haar favoriete school.
“Dit is echt de leukste vorm van onderwijs”, geeft een enthousiaste Joy aan: “We maken samen met de kinderen het onderwijs. Wat wil je leren en onderzoeken? Hoe ga je dat aanpakken? We willen dat de kinderen betekenisvol leren. We omarmen de verwondering en prikkelen de nieuwsgierigheid. Samen met de leerlingen ga je op ‘ontdekkingstocht’. Voor de kinderen leuk en leerzaam en ook zelf  blijf ik me ontwikkelen. Het uitwerken van thema’s en ideeën vraagt de nodige tijd, maar omdat ik er zelf in geïnteresseerd ben, voelt het als een hobby. Zo blijft mijn werk steeds nieuw en uitdagend.”
 De stamgroep 6/7 waar Joy les geeft, start de ochtend met een gezamenlijk  kringgesprek. Onze visie is dat jongere en oudere leerlingen van elkaar kunnen leren. Met heterogene groepen werk je aan ieders eigenheid.

Directrice Annemarie: “Een team leerkrachten zie ik net als een stamgroep met kinderen.
Er is groepsdynamiek, er wordt met en van elkaar geleerd, plezier gemaakt en successen, lief en leed gedeeld en gevierd. Welbevinden is hierin een belangrijke factor. Kinderen ontwikkelen zich beter als zij zich veilig en gewaardeerd voelen. Datzelfde geldt voor een team onderwijsprofessionals.”
 
Stamgroepleider Marloes: "De kinderen, ouders en het team van de Driestam mogen allemaal heel blij zijn dat Joy op de Driestam werkt, zij zorgt er mede voor dat de Driestam zo'n fijne plek is voor de kinderen en voor de collega's!"

Wereldoriëntatie is een groot onderdeel van ons aanbod. Sinds dit schooljaar zijn we met IPC aan de slag gegaan. Hierbij komen, net als voorheen, thema’s aan bod die we met prikkelende startactiviteiten openen en waarbij kinderen getriggerd worden om vragen te stellen en op onderzoek uit te gaan. We ervaren evengoed de vrijheid, maar hebben met deze aanpak meer houvast.
Joy geeft een voorbeeld van een reisdocument van Willem Barentsz waar ze deze week haar thema mee openden. De kinderen vroegen zich af uit welke tijd het kwam? Van wie en waarom? Met die interesse en betrokkenheid heb je dan een goede start van waaruit je verder werkt.

Het samen in gesprek gaan, werken, spelen en vieren zijn belangrijke pijlers binnen de school. Wekelijks  presenteren ze tijdens een viering aan elkaar waar ze die week over geleerd hebben. Ook hierin bedenken kinderen zelf wat en hoe ze iets gaan laten zien. Een toneelstukje door 4 kinderen of een lied door de hele klas. Omdat de kinderen dit van jongs af aan doen, zijn ze gewend om veel te presenteren.  Joy geeft uit eigen ervaring aan dat ze daar in het vervolgonderwijs veel profijt van gehad heeft. Ouders mogen aansluiten. Nu in tijden van Corona is dat uiteraard allemaal wat anders, maar normaal gesproken zijn ouders welkom bij vieringen. De kerstsamenzang en de carnavalsviering zijn mooie voorbeelden van een echte eenheid met kinderen en ouders en soms zelfs buurtbewoners die uitgenodigd worden. Aan het einde van het schooljaar is er een feestweek met onder andere een groep 8 musical, vossenjacht en een musical door de leerkrachten. “We hebben dan de grootste lol”, vertelt Joy: “Een gezellig team met enthousiaste mensen die hier graag werken. Er is weinig verloop. Ik kreeg zelf les van mensen die nu mijn collega zijn. Best bijzonder.”
 
Er is verder veel levendigheid binnen de school met onder andere schoolhond Elsa.  De vrolijke viervoeter vervult een sociaal-emotionele functie. Voor sommige leerlingen biedt zij rust, een knuffel of neemt zij een stukje spanning weg. En projecten zoals een gezamenlijke buurtmoestuin met leerlingen uit verschillende stamgroepen worden benut om veelzijdig en ontdekkend onderwijs in samenwerking mogelijk te maken.
Daarnaast sluit de visie van De Driestam  goed aan bij een brainportschool zodat ze nu sinds dit jaar aspirant Brainportschool zijn. Kennis ván en tussen bedrijven en de school worden opgedaan en ervaren.
“Een levendige en afwisselende plek om te werken”, geeft Joy aan: “Altijd in ontwikkeling. Ik ben heel tevreden met wat ik voor de school kan betekenen. Daarom wil ik hier nog lang zo fijn blijven werken”

Meer weten over de Driestam of werken voor SALTO? Klik hier

Door: Jessica van Strien

We trappen het nieuwe schooljaar af met een gesprek met Marjon van Keersop en Judith Koppens, innovators binnen het PlatOOLab. “De beste innovatieve ideeën voor het onderwijs komen van de leraar. Stichting PlatOO wil deze innovatieve kracht van de leraar stimuleren. Met PlatOOlab creëert PlatOO een plek waar leraren gestimuleerd worden deze ideeën uit te werken en te delen met anderen.” aldus de site van PlatOOlab.
Ik spreek vandaag Marjon en Judith, zij zijn beide enthousiaste leraren én daarnaast als innovators werkzaam binnen PlatOOlab. Marjon: “Dat we beiden voor de klas staan en dus werkzaam zijn op een school maakt dat we ons heel goed kunnen verbinden met de dingen waar leraren tegenaan lopen.”

Judith: “Er kwam een vacature onderwijsinnovatie, die me meteen aansprak. Leraren in hun kracht zetten zodat zij de ruimte krijgen om het onderwijs te maken. Ik solliciteerde, en Marjon ook! Ons bestuur, PlatOO leek het een mooie combinatie om Marjon en mij samen aan het werk te zetten.” Dat bleek een schot in de roos!
“Ons streven is om echt naar de leraar te kijken, waar zit een urgentie, waar zit de wens of waar loop jij nu dagelijks tegenaan en wat zou jij daar nu aan willen veranderen.
We kijken naar de ontwikkeling binnen het proces, product en persoon. Die drie dingen komen aan bod binnen een project. We gaan het gesprek met de leraar aan.
Via het model van design thinking gaan we op zoek naar het achterliggende probleem, de vraag achter de vraag. Want vaak zit er nog een vraag achter die eerste vraag die gesteld wordt. We gaan samen met anderen kijken of we het nog helderder kunnen krijgen. In het onderwijs zijn mensen vaak geneigd om meteen een oplossing te zoeken voor het probleem. Maar daar gaan we juist eerst dieper op in. Vaak kom je dan tot een groter geheel, waar mensen dan graag mee aan de slag gaan. We begeleiden hen dan zo’n 9 maanden tot één jaar,” aldus Judith.

Marjon vult haar aan: “Het idee is dat er aan het eind een onderzoek klaar is, een product of een verbetering in het proces. Het moet echt vernieuwend zijn, een verandering van de huidige situatie doormaken. Het gaat in op samenwerking en moet overdraagbaar zijn op andere collega’s. Collega’s in de breedste zin van het woord, dus directe collega’s, maar liefst PlatOO-breed of zelfs buiten PlatOO. Iets waar een ander ook wat aan heeft. De samenwerking zoeken we op binnen een team, liefst nog buiten het team, maar vooral ook nog buiten de school. Dáár kan de vernieuwing ontstaan.”

Ik vraag Marjon en Judith of er misschien een mooi voorbeeld is van een project, waarin je die fasen zo duidelijk bij de leraar zag terugkomen.
​
“Jazeker! Mooi voorbeeld is het project van Ruurd Bouwman. Zijn idee was: "Ik wil met de kinderen iets doen rondom vloggen / fotografie."  In eerste instantie had hij al bijna zijn product klaar. Een technische handleiding waar de kinderen meteen mee aan de slag konden, het zag er al best mooi uit. Maar toch misten wij iets; er was geen proces geweest. Het was ook moeilijk voor hem om een samenwerkingspartner te vinden. Wij dachten toen aan het Sint Lucas. Zij hadden interesse om studenten in te zetten! Ruurd ontdekte een kant van zichzelf die hij nog niet eerder had gezien. Hij merkte dat hij het superleuk vond om met die doelgroep van studenten te werken, dat was al een hele eyeopener. Maar juist door het gesprek met deze studenten kwam hij erachter dat voor de leerlingen het technische aspect van veel minder belang was. Het ging hen om de inhoud en je een vlog interessant maakt; wanneer kijken mensen er wél naar, wanneer niet. Hij ging met hele andere ogen kijken naar datgene wat hij eerder had gemaakt. Uiteindelijk hebben ze besloten dat studenten naar aanleiding van de gesprekken met hem, in groepjes aan de slag zouden gaan. Zij hebben vervolgens de ideeën aan hem gepitched. Dit gaat Ruurd nu verder oppakken en uitwerken."

"Wij hebben binnenkort een studiedag van PlatOO en hebben hem gevraagd of hij het een en ander toe wilde lichten. Toen gaf hij aan; dat is prima, dan zou ik het heel graag over mijn proces willen hebben. In het begin dacht ik dat ik het al helemaal klaar had, waarom moest ik er nog verder mee werken? Toen kwam ik in de fase dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Om vervolgens naar een fase van hele heldere richting te gaan, nu weet ik wat mogelijkheden zijn!”

“Nou daar ben ik nou eens echt trots op”, aldus Marjon, “dat we dát hebben bereikt!
Ruurd heeft er zelfs nog een prijs mee gewonnen omdat het zo’n goed project is geworden. Nu heeft hij dingen voor het project aan kunnen schaffen, dat is natuurlijk helemaal super. Maar dat voor Ruurd het proces zo belangrijk is geworden, dat dáár zijn leerervaring in zit! Dat is toch echt hetgeen wat PlatOOlab de moeite waard maakt!”

Het scholenbestuur PlatOO is initiatiefnemer van PlatOOLab. Op de site van PlatOOlab staat:
‘De ambitie van PlatOO is om consequent te blijven investeren in de kracht van de leraar. Wie de leraar in zijn kracht zet, werkt aan versteviging van de basis van goed onderwijs.’
Zo te horen aan Marjon en Judith zijn ze daar heel goed mee op weg! Ook dit jaar gaan zij zich weer sterk maken voor onderwijsvernieuwing vanuit de leraar. Marjon en Judith blijven zichzelf ook steeds opnieuw uitvinden. Zo werken zij dit jaar samen op Pup-Up werkplekken op de scholen zelf. Zo hopen zij hun zichtbaarheid te vergroten, én weer heel veel leraren te kunnen inspireren!
Wat een mooi werk!



www.platoo.nl

We kijken met veel plezier terug op het afgelopen half jaar Hierwilikwerken.nu. Deze zomer delen we onze inspiratie, opgehaald bij scholen. Meer horen over succesfactoren voor goed werkgeverschap? Neem contact met ons op!
​
Jessica van Strien en Femke Wetzer- van Gils

Geschreven door: Femke

Ons eerste interview op een school voor voortgezet onderwijs brengt mij terug in de vakantiestand, op de Veluwe. Ede is de plek waar ik Rob Adriaens tref.
Via via, zoals dat gaat met de verhalen van Hierwilikwerken.nu, met als haakje ‘Een LOF-docent’, oftewel Lerarenontwikkelfonds. Daar willen we meer over weten!

De school waar Rob werkt bestaat uit twee locaties, één is wat verouderd en nieuwbouw is onderweg. Het andere gebouw glimt van nieuwigheid in de lentezon.
Rob is sinds twee jaar teamleider, hiervoor was hij 18 jaar docent, altijd op deze school. De school heeft 1 rector en 7 teamleiders. Rob geeft leiding aan 15 mensen binnen het VWO.

Als ik hem vraag hoe zijn werkgever ervoor heeft gezorgd dat hij is gebleven, is het antwoord:" Ik heb de ruimte gekregen. Toen ik hier begon merkte ik, wat ik nu nog steeds voel, een goede sfeer. Men kan hier altijd bij elkaar terecht, voor hulp, voor vragen, om met elkaar te delen en zeker ook om op een goede manier te starten. We hebben hier ongeveer 20 oud-leerlingen die nu docent zijn! Dat is bijzonder. Vacatures worden meestal snel ingevuld, soms met een beetje geluk, maar over het algemeen, werken mensen hier graag."

Wilfred Nep, rector CSG Het Streek: “Op school willen we natuurlijk graag een prettige werksfeer waarbinnen medewerkers ontwikkelmogelijkheden kunnen benutten. Het is goed om te merken dat dat herkend wordt en dat medewerkers ruimte voelen om actief mee te denken over en te werken aan ons onderwijs. Het grote aantal medewerkers dat zelf leerling is geweest op deze school, het geldt voor mij zelf ook, is inderdaad typerend voor ons. We zijn blijkbaar een school waar mensen graag willen werken.”

Op onze school is er de mogelijkheid om individueel te werken en tegelijkertijd je verbonden te voelen met je vakgenoten. Er is voldoende ruimte om te zien hoe een ander het doet.
Alles wat er ligt is bespreekbaar, wat 5 jaar geleden goed was, hoeft nu niet meer goed te zijn. Docenten hebben bij ons de mogelijkheid om zelf te ontwikkelen, slaaf zijn van de methode hoeft écht niet!
Sterker nog; we hebben een aantal specifieke stromen op scholen waar docenten veel eigen lesmateriaal ontwikkelen. Zo werken we hier met verschillende collega`s aan Geo Future, dit is een initiatief van het KNAG, de vakvereniging voor aardrijkskunde-docenten.
Het is een hele eigen onderwijsstroom, toekomstgericht vakoverstijgend onderwijs.
Het mooie is dat we het onderwijs kunnen vormgeven en meteen kunnen gebruiken in onze lessen.
 
Nick Wenneker, Geo Future School: “Veel initiatieven in het onderwijs worden van buiten het onderwijs opgelegd aan scholen, het leuke aan Geo Future is dat het echt van onderaf is ontstaan. Het zijn docenten die zelf met veel input van leerlingen, schoolleiders en externe partners als bedrijven en kennissinstituten hebben bedacht hoe het onderwijs nog beter kan worden. Het is leuk om te zien hoe daar op CSG Het Streek aan gewerkt wordt.”

“Thema`s zijn bijvoorbeeld globalisering of gezondheid,” vertelt Rob. “Er worden meerdere vaardigheden van de leerlingen verwacht, zoals samenwerken, ICT-vaardigheden, presenteren of onderzoek doen. Dat vraagt ook iets van docenten.
Geo Future was voornamelijk gericht op de bovenbouw. In 2016 heb ik de LOF-beurs ingezet om ook voor de onderbouw een leerlijn te maken samen met de Universiteit van Utrecht.
De nieuwste module die we nu hebben gemaakt is ‘Migratie’. Door hier gezamenlijk aan te werken, ontwikkelen we ook samen en dat geeft veel voldoening.”

Wist je van te voren dat je onderwijsmateriaal zou gaan ontwikkelen?

“Nee”, antwoordt Rob. “Ik heb nooit echt een stip op de horizon gehad, maar ik was wel erg geïnteresseerd in de onderwijswereld om onze school heen. Zo gebeurde het dat ik 10 jaar bij het CITO én het KNAG heb gewerkt aan de examens voor het vak aardrijkskunde en heb gelobbyd voor het vak in de politiek.
Dit heeft mij echt geholpen om mijzelf te ontwikkelen tot de docent die ik nu ben, ik heb ook altijd alle ruimte gekregen en gevoeld om dit te doen.
Ik heb geleerd om goede vragen te maken, om discussie te voeren, om zaken vanuit een ander perspectief te zien, om dingen te laten mislukken of te laten werken, om bij of met een ander te kijken naar mijn eigen onderwijspraktijk.”

Als ik opmerk, dat dit wel iets van de docent vraagt, en wat er volgens Rob nodig is om met plezier in het onderwijs te ontwikkelen zegt hij:
​
"Je moet buiten de kaders durven te kijken, de discussie willen voeren, tegen de regels in willen gaan en niet bang zijn voor weerstand. Zonder wrijving geen glans, toch?”

Dat vind ik een mooie afsluiter... Zonder wrijving, geen glans!

https://www.hetstreek.nl/werken-bij-het-streek 

​Geschreven door: Jessica 

Dat het een hectische dag is, als ik de teamkamer van Kindcentrum 't Hofke in Eindhoven, binnenstap is aan alles merkbaar. Er wordt druk gesproken over een voorval met een leerling, de temperatuur loopt op als andere leerkrachten het verhaal verder aan elkaar aanvullen. Samen met Ingrid van de Crommert (LOF-docent) zoek ik een rustig plekje op. Tsja, zo gaat het op een gewone doordeweekse dag in het onderwijs. Er is altijd wel iets te doen…

Al snel voegt Susanne Nagelmaeker (adjunct directeur) zich bij ons en raken we in gesprek. Ingrid heeft bij het Leraren Ontwikkel Fonds (LOF) een traject opgezet dat ingaat op de ontwikkeling van het creatief denken. Ze wil de juiste tools aanbieden aan kinderen, hen coachend begeleiden en zorgen voor een rijke leeromgeving. Maar hoe pak je dit dan aan richting je collega’s vraag ik mij af? Hoe zorg je dat je hen meekrijgt in jouw denkproces?

“Voor mijn aanpak van dit veranderproces heb ik de 4 V's vasthouden, verdwijnen, verzwakken en versterken gebruikt. Daarnaast is vertrouwen in mijn relatie met anderen van belang. Vroeger hadden we hier toch een ouderwets beeld van wat ‘crea’ moest zijn. We knutselden met de hele klas aan hetzelfde werkje. De resultaten waren dan ook 25 van dezelfde werkjes aan de muur in de klas. Via de 21e -eeuwse vaardigheden zijn ben ik gaan werken aan vernieuwing. Dit bracht veel reuring met zich mee. Sommigen waren heel positief, anderen voelden juist veel weerstand. Er was echt even een andere mindset nodig om met een nieuwe manier van denken aan de slag te gaan. Toch is iedereen er vol voor gegaan. Juist doordat ik ook zo dicht bij mijn collega’s kon zijn, hebben we de weerstand ook aangegrepen om de ontwikkeling in kleine stappen toch mogelijk te maken.”

Via het LOF heeft Ingrid op Kindcentrum 't Hofke een Hipl@b vormgegeven.
Susanne: “Doordat we ruimte kregen voor ontwikkeling, hebben we ook kansen tot subsidie kunnen onderzoeken. We hebben aanvragen gedaan, wat enorm veel werk was, maar doordat we ze toegekend kregen, bracht dit mogelijkheden tot uitwerking met zich mee!”
Ingrid: “Ja, en toen moesten we er wel mee aan de slag! Je kunt je ideeën wel op een briefje neerleggen in de personeelskamer, maar dan gaat het niet leven. Dan wordt er nooit wat mee gedaan. Ik merkte al snel dat het niet zozeer ging om een verandering in mindset bij de kinderen, maar nog veel meer van de leerkracht voor de klas. Daar lag het werk! Ik vond het erg interessant om dan voor ieder te kijken naar wat hij / zij nodig heeft om er toch mee aan de slag te gaan.”

Het HipL@b is nu een plek geworden waar kinderen de hele dag in en uit kunnen lopen om spullen te pakken om de lessen te verdiepen. “Dat zou nog véél meer moeten gaan gebeuren, ze zouden bij wijze van elke les ermee aan de slag kunnen zijn”. Aldus Susanne.

De school is dit schooljaar gestart met een nieuwe methode voor wereldoriëntatie waarin een koppeling wordt gemaakt met creatieve vraagstukken.
“Daarnaast zijn we enorm aan het inzetten op het contact met de buurt. Zo zijn er de plannen om op ‘het Wasven’ een weerstation te bouwen. Een van de teamleden is in de ontwikkelgroep gestapt om dit verder te ontwikkelen. De bedoeling is dat de verbinding tussen school en Wasven in elkaar door gaat lopen. Kinderen kunnen op school vraagstukken uitwerken, die daar weer behandeld kunnen worden. We proberen als school ook echt de vragen uit de wijk los te krijgen. Zo kwam er bijvoorbeeld uit het wijkcentrum de vraag voor assistentie bij de lunch voor buurtbewoners. Het is erg leuk om te kijken wat kinderen van onze school daar dan weer binnen kunnen betekenen.”

Wat een bruisende creatieve mindset is er hier te vinden! Een duidelijke verandering, maar wel nog continu in ontwikkeling zijn! Mooi om te zien wat gelden in het onderwijs aan vernieuwing op kunnen leveren. Ik neem afscheid van Ingrid en Susanne, op de gang maken we nog een foto voor een gave graffiti muur die de gang siert. De rust is wedergekeerd, er wordt hard gewerkt.
​
www.bsdeboog.nl

Geschreven door: Jessica van Strien
 
Ik drink koffie met Peggy van Zitteren, leerkracht gr 7/8 basisschool ‘de Tuimelaar’ - Veghel,  als ze me vertelt over haar studiereis van het afgelopen jaar naar New York! Op initiatief van scholenbestuur SAAM* wordt aan zo’n 20 leerkrachten per jaar de mogelijkheid geboden deel te nemen aan een studiereis naar New York, om daar van Amerikaanse scholen verbinding , inspiratie en de vertaalslag naar het primaire proces te ervaren.
​
“Tijdens onze reis schreven we elke avond een blog”, vertelt Peggy me tijdens de koffie. “Juist als ik terug kwam van een dag vol indrukken, met de jetlag nog in de benen, zat ik vol inspiratie om meteen mijn gedachten op papier te zetten. Je merkt meteen welke collega’s er bij je reis betrokken zijn, want zij reageren vrijwel meteen op mijn blogs. Bij thuiskomst in Nederland was ik zo geïnspireerd! Ik vroeg mijn directeur of ik de aankomende studiedag zelf mocht organiseren. Hij was akkoord, al had hij geen idee wat ik wilde gaan doen. Ik ging meteen aan de slag met de voorbereiding vanuit het CES-principe. CES staat voor Coalition of Essential Schools en is het uitgangspunt van de door ons bezochte scholen in New York. Ik ben gaan kijken met mijn team naar wat er allemaal al was binnen onze school vanuit de pijlers van CES, daarna zijn we gaan kijken naar mogelijkheden tot verdieping en uitbreiding. Ik vond dit ontzettend leuk om te doen. Juist door het vertellen van je verhaal maak je anderen weer enthousiast om volgend jaar met deze reis mee te gaan.” (Deze blogs zijn op connectedwithCES.nl  te lezen.)

Wauw, dit klinkt goed! Inspireren en motiveren van leerkrachten door hen mee op reis te nemen; hier wil ik graag nóg meer van weten!
Ik neem contact op met SAAM*, na een snelle mailwisseling schuif ik enkele dagen later aan bij een wel héél bijzonder bezoek. Gisela Rivera, leerkracht uit New York is op vakantie in Nederland. Ze heeft twee van haar vakantiedagen ingezet met bezoeken aan de scholen van SAAM* bij de leerkrachten die zij enkele maanden geleden in háár klassen op bezoek had! Christel van Doorn, leerkracht kindcentrum ‘Sterrebos’ - Oss, leidt mij, Gisela en Sandra Beuving, collega van bestuur SAAM*, rond door de school.

Christel: “Sinds een aantal jaar zie je steeds meer punten uitgewerkt worden op onze school, die gestart zijn vanuit de CES-inspiratie in New York. Zo zijn we vanuit het principe ‘commitment to the entire school’ gaan kijken naar de effectieve vergadertijd. Dat maakt dat wij nu niet meer wekelijks ‘vast’ vergaderen. We werken met studiedagen waarin we uitgebreid ingaan op de schoolontwikkeling. Daarnaast werken we met bordsessies. Bij deze bordsessies werken we altijd vanuit ons gezamenlijk gestelde ontwikkeldoel voor dat schooljaar. We werken met stuurgroepen die 1x per 2 weken bij elkaar zitten en dus intensief ontwikkelen, daarnaast zitten we met het hele team eens per maand bij elkaar en bespreken dan de voortgang van elke stuurgroep. De bordsessies maken dat we enorm vooruitgaan op de ontwikkelpunten, we gaan uit van ieders expertise. Vergaderen om mededelingen door te geven doen wij dus echt niet meer!”

Tijdens de rondleiding vraag ik Gisela waarom zij het belangrijk vindt dat deze uitwisselingen tussen leerkrachten uit Amerika en Nederland plaatsvinden. “Voor mij persoonlijk is het een enorme verrijking. Ik kan nog zoveel lezen uit een boek of in een gesprek bespreken met iemand hoe hij werkt. Maar als je het écht gaat ervaren in de klas en mag meekijken met de kinderen, naar de leerkracht. Dán zie je waar voor jezelf de ruimte tot ontwikkeling ligt”.
“We doen deze uitwisseling nu al voor het 8e jaar,” vertelt Sandra Beuving me. “Elk jaar gaat er weer een nieuw groep leerkrachten mee die volledig ondergedompeld worden in het New Yorkse leven. We bezoeken progressieve scholen, die gewend zijn om de dingen opnieuw uit te vinden, die anders durven denken. Zij passen bij onze strategische uitgangspunten en sturingsfilosofie. Dáár zit onze inspiratie! Zo hebben we inmiddels al 100 van de 600 medewerkers mee op reis gehad.” Ik vraag haar waarom SAAM* het zo belangrijk vindt om deze reis met medewerkers te doen. “We halen met deze reis onze leerkrachten even uit hun alledaagse praktijk, even helemaal weg uit hun normale manier van doen. Ze zien hoe andere leerkrachten op een totaal andere manier met het werk bezig zijn. Ze zien in dat er meer mogelijkheden zijn om naar hetzelfde te kijken. Ze halen er inspiratie. Maar worden er ook geconfronteerd, voor sommigen is het echt een spiegel voor zichzelf.”

Wat een ontzettend mooie reis en ervaring om aan je personeel aan te bieden! Maar als je dit al 8 jaar doet, zijn er dan nog mogelijkheden tot ontwikkeling?

Sandra: “De ontwikkeling is op sommige scholen al volop aan de gang. Daar staan nieuwe medewerkers te trappelen om mee te gaan en moet er geloot gaan worden wie mee mag. Op deze scholen is het olievlek-effect al in werking. Mensen durven er al keuzes te gaan maken en vanuit CES te denken en handelen. Op deze scholen wordt met elk bezoek een volgende stap gezet. Bij andere scholen is pas een klein aantal leerkrachten mee geweest, hier moet nog veel meer gaan gebeuren om het écht een effect te gaan laten zijn. Als mensen elkaar kunnen versterken in de inspiratie, dan ontstaan er kansen.”

En wat brengt deze ontmoeting voor jou persoonlijk?
“Ik zou het zelf fantastisch vinden als wij iets van de instelling vanuit de Amerikaanse leerkrachten mee mogen nemen. Een instelling van het niet weten, het vragende en je daarmee open durven stellen voor elke nieuwe ingang. Dat vind ik zo’n mooie houding.”
Ten slotte treffen we bij een van de laatste deuren die open gaat de directeur aan voor de klas. Trots vertelt hij zijn klas: “Kijk, daar heb je míjn baas. Jullie dachten altijd dat ik de baas was, maar ook ik heb weer een eigen baas.”

De directeur voor de klas, de leerkracht die in het Engels de rondleiding verzorgt én een overzeese ontmoeting. Over inspiratie en eigenaarschap bij de leerkracht gesproken!

www.saamscholen.nl

Geschreven door: Femke 

Op 11 december ontmoet ik Agnes, directeur op Kindcentrum Trampoline.
Na onze ‘ontmoeting’ online, waarbij we in een discussie over zzp’ers in het onderwijs, onze gezamenlijke overtuiging vonden, dat het beter kan, besloten we dat het tijd was voor een goed gesprek.

De Trampoline is een school met een populatie die een afspiegeling is van de samenleving.
Het ziekteverzuim is laag en leerkrachten werken hier graag, het verloop is laag.
In gesprekken met leerkrachten stellen we de vraag: Wat is jouw rol in het team?
Wat is jouw toegevoegde waarde?
Als ik Agnes vraag hoe dit werkt in de praktijk vertelt zij mij het volgende:
“ Leerkrachten worden hier serieus genomen. Willen ze een opleiding doen? Dan faciliteren we dat, dus niks eigen tijd, er wordt tijd gemaakt! We gebruiken het budget van de lerarenbeurs ook echt voor vervanging. Daar nemen we iemand voor aan. Ik ben zelf lang leerkracht geweest en daardoor weet ik hoe belangrijk het is om hier tijd voor te hebben, naast je drukke baan."

“Een voorbeeld, een aantal jaar geleden kwamen de leerkrachten met een probleem in groep 8. De leerlingen waren niet betrokken, de groep had iets anders nodig.
Dit hebben leerkrachten zelf uitgedacht in een plan en uitgeprobeerd. Ik vertrouw erop dat, wat leerkrachten doen, goed is.
We zijn hier niet van het praten ‘over’, maar meer van ‘laten we het gewoon doen’. En natuurlijk zijn we kritisch op wat we proberen en gaan we niet van de hak op de tak. Het moet passen. En dan zoals de spreuk van Pippi Langkous : ‘Ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Niet te bang zijn!”
Dit initiatief van de groep 8 leerkrachten had een inspirerende werking. De leerkrachten in groep 7 namen het over. En al snel ook de leerkrachten in de rest van de school.
Collegiale consultatie hielp hierbij. “Ook dat faciliteren we. We hebben een groep onderwijsassistenten die voor een uurtje de klas overnemen. Zo inspireren collega`s elkaar en weet men elkaar te vinden. Elkaars talent gebruiken wordt dan heel letterlijk. Het werd een olievlek en we hebben nu 100% consensus bereikt over de werkwijze in de gehele school.”

Agnes: “De visie is de visie van het team. Ik vind dat ik als schoolleider de visie van het team moet nastreven en faciliteren, niet persé die van mijzelf.
Faciliteren zit hem voor mij ook echt in het hebben van financiële kennis."

Chris, leerkracht groep 8: “Het feit dat ik hier in de klas mijn keuzes kan en mag maken en daarin de steun voel vanuit de directie vind ik belangrijk. Als er wordt afgeweken van de werkwijze of als er iets nieuws uitgeprobeerd wordt is hier ruimte voor. Daarnaast tonen zij ook hun interesse in de werkwijze en dagen zij uit tot kritisch kijken naar de ingeslagen weg.
Ook heb ik een start kunnen maken mijn master opleiding. Vanuit de directie is ervoor gezorgd dat ik ook daarin voldoende steun heb in advies van collega’s of in het vrij maken van tijd voor de opleiding.”

Marloes, leerkracht groep 7:” Het voelt fijn dat je als leerkracht serieus wordt genomen op kindcentrum Trampoline. Ten eerste in het feit dat we als team gezamenlijk het onderwijs en de visie daarop vormgeven. Maar ook dat je vanuit vertrouwen kan werken binnen je eigen klas.”

Als ik vind dat een leerkracht boven zichzelf is uitgestegen, heb ik en neem ik, de ruimte om de leerkracht te belonen. Ja, dat kan in de huidige CAO! Ja, met goedkeuring en trots van het team!
Dat stimuleert ontwikkeling, leerkrachten voelen zich gezien en uitgedaagd.”
Ik vind gesprekken over persoonlijke ontwikkeling, belonen en complimenten heel belangrijk. Zo groeien onze leerlingen toch ook?
Wil een leerkracht iets anders? Dat kan! De academie van ons bestuur biedt veel mogelijkheden. Zo is er een leerkracht die naast haar groep, ook training geeft aan startende leerkrachten. Dit is een van haar talenten en ze had een wens om hiermee iets te doen én de startende leerkrachten zijn hiermee geholpen. WIN- WIN toch?

www.kindcentrumtrampoline.nl