|
|
Geschreven door: Marion Swinkels
Het is het laatste jaar dat er lesgegeven wordt op het Dr. Knippenbergcollege aan de Nachtegaallaan in Helmond. Volgend schooljaar gaan ze namelijk naar een nieuwe locatie in Helmond. Met alle wijzigingen die daarbij horen. En dat is precies iets in het straatje van Alexandra te Riele. Ze is docent Engels op deze scholengemeenschap voor MAVO, HAVO, VWO en denkt enthousiast mee over de aanpak en organisatie bij het vormgeven van onderwijs. “Het steeds nieuwe dingen ontdekken, plannen bedenken, inspiratie van anderen opdoen en daarmee weer iets nieuws opzetten, is wat het onderwijs zo leuk maakt”, vertelt Alexandra: “Het kan altijd beter of meer, met andere werkvormen of materialen. Het is divers én je moet flexibel zijn. De dag door moet je zo veel beslissingen nemen en schakelen. Het is nooit saai”. Dat is ook de reden dat Alexandra 11 jaar geleden als zij-instromer voor het onderwijs koos. Daarvoor werkte ze in het bedrijfsleven, maar een kantoorbaan werd haar al gauw te ‘voorspelbaar’ en te weinig op mensen gericht. Omdat ze in Scandinavische talen haar doctoraal had en ze ook in het Engels vaardig was, besloot ze om een open sollicitatie naar de Helmondse school te sturen. Daar kon ze in een fulltime baan voor de klas beginnen. “Ik stapte er blanco in en vond het gelijk leuk. Het liep lekker en ik voelde me er op mijn plek. Reden om te blijven en na een half jaar parttime verder te gaan in combinatie met de opleiding ”, vertelt ze. De doelgroep sprak haar erg aan. “Aan de ene kant zijn ze nog kind maar daarnaast kunnen ze ook reageren als echte volwassenen. De brugklassers zijn vaak nog aandoenlijk. Zoekende en trouwhartig.” Nu geeft ze vooral les aan de onderbouw van Havo en Vwo. Alexandra is van mening dat leerlingen volop te werken moeten hebben. Van verveling, komt vervelend gedrag en dat wil ze voorblijven. “Ik ben in de klas altijd vrolijk en de kinderen weten dat als zíj zich goed gedragen, ik leuk ben. Ik wil niet steeds corrigeren en mopperen, maar met de kinderen in gesprek gaan. Als je ze het gevoel geeft dat je het beste met ze voorhebt, dan komt het wel goed. Voor de klas staan, kan niet volgens een afvinklijstje. Het moet écht zijn. Hoe je de leerlingen benadert, moet bij je passen.” Met “van ver af prijzen en van dichtbij corrigeren” geeft ze aan dat ze de individuele leerling ziet en wil helpen. Oogcontact of een kleine aansporing of bemoediging, levert meer op dan ‘gemopper’ voor de hele klas. Die interactie was in de corona-tijd lastig. Dit miste ze enorm. Toch vond de leerkracht het een leuke uitdaging om tijdens de lockdown de lessen op een leuke manier, met verschillende tools online aan te bieden. “ Ik verwacht en hoop dat we positieve ervaringen uit die tijd zeker meenemen voor het lesgeven nu en later." “Naast de kinderen miste ik ook de verbondenheid met de collega’s. Het zijn de mensen die in je cirkel horen en die je werkplezier vergroten. We hebben een groot team waarin ieder zijn eigen kwaliteiten kan laten zien. We dragen ons enthousiasme over op de leerlingen. Als je bedenkt dat ik nu collega’s heb, die eerder in mijn klas zaten dan is de school zeker leuk genoeg”, glimlacht Alexandra: “een mooi compliment voor ons allemaal!” https://drknippenbergcollege.nl/
0 Reacties
|
